LA PÉRICHOLE

OPÉRA-BOUFFE IN DRIE BEDRIJVEN VAN JACQUES OFFENBACH

DRESDEN 2008 - EERSTE BEDRIJF

TWEEDE BEDRIJF

DERDE BEDRIJF

FOTO'S © Kai-Uwe Schulte-Bunert 2008

BERLIJN 2003 - EERSTE BEDRIJF

TWEEDE BEDRIJF

DERDE BEDRIJF

FOTO'S © Hochschule für Musik "Hanns Eisler" Berlin 2003

PRODUCTIE DRESDEN 2008
 

Staatsoperette Dresden
intendant: Wolfgang Schaller
première: 24 oktober 2008

muzikale leiding: Ernst Theis
regie / decor / choreografie: Michiel Dijkema
kostuums: Claudia Damm
licht: Uwe Münnich
vertaling: Peter Ensikat
dramaturgie: André Meyer

La Périchole: Sabine Brohm / Gritt Gnauck
Piquillo: Marc Horus / Ralf Simon
Don Andrès: Herbert G. Adami / Gerd Wiemer
Panatellas: Bernd Könnes / Frank Oberüber / Timothy Oliver
Don Pedro: Alfred Berg / Marcus Günzel
Eerste notaris: Martin Gebhardt
Tweede notaris / Circusdirecteur: Christian Theodoridis / Jens-Uwe Mürner
Guadalena / Manuelita: Jessica Glatte / Svea Johnsen / Iris Stefanie Maier / Isabell Schmitt
Berginella / Frasquinella: Elke Kottmair / Jeanette Oswald
Ninetta / Mastrilla: Tanja Höft / Karolina Piontek
Brambilla: Annegret Reißmann / Katharina Trimolt
Tarapote: Bernd Franke / Mirko Poick
Oude gevangene: Dietrich Seydlitz
Straatmuzikant: Oleksandr Bersutsky

koor, orkest, figuratie en jeugdballet van de Staatsoperette Dresden

PRODUCTIE BERLIJN 2003
 

Hochschule für Musik "Hanns Eisler" Berlin
première: 11 mei 2003 (Diplominszenierung)
Duitse première van de grote Wiener Fassung

muzikale leiding: Clemens Flick / Anna Shefelbine
regie / decor: Michiel Dijkema
kostuums: Claudia Damm

La Périchole: Judith Simonis / Bonnie Cameron
Piquillo: Christian Oldenburg
Don Andrès: Simon Weinert / Gregor Weitze
Don Pédro: Tobias Hagge
Panatellas: Daniel Schmoranz
notaris 1: Christian Schossig
notaris 2: Tobias Link / Oliver Uden
Tarapote: Florian Lochmann
Guadalena: Svenja Kruse / Katja Jurowski
Berginella: Yvonne Zeuge / Dana Hoffmann
Mastrilla: Theresa Kronthaler / Christina Khosrowi
Manuelita: Katja Jurowski / Svenja Kruse
Frasquinella: Dana Hoffmann / Yvonne Zeuge
Brambilla: Christina Khosrowi / Theresa Kronthaler
Ninetta: Susann Kalauka / Kyoung-Ran Won
oude gevangene: Julian Schwantes
Saltimbanque 1: Christian Schossig
Saltimbanque 2: Julian Schwantes
kok / generaal: Carlo Mertens

koor en orkest van de Hogeschool voor Muziek "Hanns Eisler" Berlijn

IN DE PERS - DRESDEN 2008

“Frisse en sprankelende Offenbach. Stormachtig applaus.”

De toeschouwers kwamen volop aan hun trekken. Michiel Dijkema ensceneert deze zelden opgevoerde persiflage op brodeloze kunstenaars en willekeur van de macht met lichte – en waar mogelijk opulente – hand. De fantastische kleurige kostuums van Claudia Damm ontvoeren ons naar Peru, maar laten tegelijkertijd alles in het provisorium van de Staatsoperette in Dresden-Leuben spelen. [...] Frisse en sprankelende Offenbach. Stormachtig applaus, klappen in de maat, aan bijval ontbreekt het goedgemaakte operette niet. Operette leeft!

Damian Kern
Der Neue Merker Wien
30 oktober 2008

“mooi geslaagde dubbelzinnige scherts”

Calcutta ligt aan de Ganges, Parijs ligt aan de Seine en Lima aan de Elbe. Wie het niet wil geloven, hoeft alleen maar naar Dresden-Leuben te rijden en naar de Staatsoperette te gaan. Daar wordt nu de nieuwe productie van La Périchole van Jacques Offenbach gespeeld. [...] Voor Michiel Dijkema, die het werk als decorontwerper en regisseur voor Dresden geënsceneerd heeft, is het theater zelf de fantastische locatie van illusies, van exotiek, van spot en van de het moment genietende uitgelaten vrolijkheid, en dan in het bijzonder het pand van Staatsoperette Dresden. Want dat staat op het draaitoneel in Leuben, ietwat pittoresk door de verkleining, als achtergrond voor de straattheaterscènes, verguld als paleis en ook voorzien van tralies als gevangenis. Een plek waar je ook rustig zou kunnen verhongeren en waar het geheel onverwachts ook plotseling nacht kan worden. Met filmsequensen à la “Laterna magica” beweeg je je van de straat naar het theater, en binnen bevindt je je dan weer op straat. En tegelijkertijd ontstaat toch een soort exotiek. [...]
Dat alles wordt in Dijkema’s enscenering tot totaal staatstheater, waar de operettestaatsmacht krachtens Gods almachtigheid en onder bescherming van de eigen grondwet het eigenlijke volk reeds compleet heeft verbannen, en het meteen maar zelf speelt en zichzelf op die manier het beste kan huldigen. Een mooi geslaagde dubbelzinnige scherts.

Boris Michael Gruhl
Dresdner Neueste Nachrichten
27 oktober 2008

“reeds bij de eerste oogopslag verbluffend […] actuele grappen”

Aan het eind kreeg straatzangeres Périchole haar Piquillo. Goud en edelstenen en haar vrijheid. Aan het eind kregen het solistenensemble en koor samen met dirigent Ernst Theis en het regieteam Michiel Dijkema/Claudia Damm veel applaus. De Staatsoperette en zijn première van Offenbach La Périchole werden dit weekend bejubeld. [...]
De façade van het theater is het decor. Je krijgt het veelvoudig en veelvuldig te zien: op het doorzichtige projectiescherm nog als film, terwijl op de achtergrond al het nagebouwde origineel te zien is. Een altijd weer graag gezien effect, als naadloos van een filmische naar een grijpbare werkelijkheid gewisseld wordt. De façade, kleiner dan in het echt en daardoor in een andere verhouding tot de handelende personen, is gedurende het gehele stuk aanwezig. Weliswaar draait zij zich, maar aan de achterzijde is dezelfde façade, een keer nachtblauw, een keer stralend goud, dan kaal grijs met tralies voor de ramen: steeds weer de Staatsoperette. Dat is één van de leuke ingevingen van Michiel Dijkema, die verantwoordelijk is voor de enscenering, de choreografie en het decor. Dit idee wordt het handelsmerk van de enscenering: goed gevonden, reeds bij de eerste oogopslag verbluffend, kennelijk origineel. [...] En er zijn geestige ideeën, originele beelden, amusante kostuums, er is mooie muziek en er zijn actuele grappen.

Jens Daniel Schubert
27 oktober 2008
Sächsische Zeitung

“echte lachsalvo’s”

Echte lachsalvo’s oogstte de voorstelling, nog voor zij goed en wel was begonnen, namelijk toen via een tekstbord dat omlaag kwam de magere opbrengst van een voor de Staatsoperette geplaatste straatmuzikant bekend gemaakt werd. Slechts 6 cent hadden de toeschouwers gemiddeld voor zijn kunsten over.

Dresdner Morgenpost
27 oktober 2008

“brug van de komedie naar serieuzere aangelegenheden”

Op 24 en 25 oktober had Offenbachs operette over honger lijdende liefde en politiserende macht première aan de Staatsoperette. Er was veel applaus. [...] Bovendien was er een stuk te zien, dat met de meest prestigieuze discipline van het verhalen vertellen wist te schitteren: Iedereen kon er precies de kruimels uit pikken, die hem of haar te pas kwamen. [...] De productie slaagt er echter ook in om een brug te slaan van de komedie naar serieuzere aangelegenheden, tot de vraag naar van de zin van het bestaan aan toe.

Thessa Wolf
Dresdner Nachrichten
week 44 / 30 oktober 2008

“bravo [...] uiterst grappige regie”

Een bravo voor de zeer intense, beweeglijke en uiterst grappige regie van Michiel Dijkema. [...] Veel humor en veel plezier!

Hendrik Verhoeven
Opera Gazet
5 mei 2011
(Strauss Festival Dresden 2011)

IN DE PERS - BERLIN 2003

“uiterst onderhoudende, levendige en humoristische enscenering”

Duitse première in Berlijn
Helga Spannhake bericht over een jonge en ambitieuze regisseur, die met deze enscenering duidelijk aan een veelbelovende carrière begint.
[...] Met beperkte financiële middelen, maar des te meer fantasie heeft Michiel Dijkema een uiterst onderhoudende, levendige en humoristische enscenering gemaakt, waarin zeker ook een flinke scheut ironie à la Offenbach niet ontbreekt. Hiervoor werd hij door het premièrepubliek beloond met een stormachtig applaus.

Bericht Radio ‘Deutsche Welle’
‘Klassik und mehr’
13 mei 2003

“brutaal, amusant, dubbelzinnig”

Een hoorn des overvloeds aan fantasie
Michiel Dijkema verzekerde zich van de rechten op de Duitse première. [...] De dramaturgische rode draad van de voorstelling loopt soepeltjes door alle bedrijven. De regisseur stort een ware hoorn des overvloeds aan humoristische ideeën over het podium uit. Het verhaal speelt zowel gisteren als vandaag. Een golfplaten hutje staat naast een vuilnishoop, nerveus waaierende hofdames dragen kostuums van plasticachtige materialen. De vicekoning (kinderlijk-grandioos: Simon Weinert) draagt bij zijn fluwelen mantel tasjes van McDonald’s. En ook voor de kerker gemaakt van kettingen, skeletten en winkelwagentjes geldt: fantasie vervangt een ruim productiebudget. Heerlijk.
[...] brutaal, amusant, dubbelzinnig

Berliner Morgenpost
15 mei 2003

“de muzikaliteit van deze enscenering is opmerkelijk”

De vele scènes waarin de verhoudingen tussen individuele mensen zo exact mogelijk zijn uitgewerkt – en dit zonder betweterige hatelijkheid, maar vol ‘mede-lijden’ – , worden vergezeld door even overtuigende actiescènes van het koor. Hier heerst een welhaast choreografische precisie. De muzikaliteit van deze enscenering is opmerkelijk: de nauwkeurigheid waarmee de muzikale gestes zonder overbodige verdubbelingen zijn geregisseerd.
[...] Michiel Dijkema heeft – en dit kan de auteur van deze brief sinds vier of vijf jaar observeren – uiterst consequent een eigen, op het ‘realistische muziektheater’ gebaseerd regiehandschrift ontwikkeld en dit door zeer gevarieerde presentaties. Hij liet dit onder meer zien in ensceneringen van verschillende sketches, waarbij de regisseur tegelijkertijd als zeer bedreven jazzpianist de muzikale leiding had. […] Michiel Dijkema is musicus en regisseur en dat strekt in zijn ensceneringen tot voordeel.

prof. dr. Gerd Rienäcker
Gutachten Diplominszenierung
12 mei 2003

“het komt zelden voor dat stuk en uitvoering zo zeer harmoniëren”

Michiel Dijkema verenigt muzikaliteit en muzikaal vakmanschap met een groot gevoel voor komische werking, dat vrienden van het modernisme obsoleet mag voorkomen. Níets is ‘scheißegal’. Michiel Dijkema beschikt over de kennis, de vaardigheden en de kwaliteiten, die de goede regisseur van de slechte onderscheiden. […] Het komt zelden voor dat stuk en uitvoering zo zeer harmoniëren als in het geval van deze enscenering.

prof. dr. Hans-Jochen Irmer
Gutachten Diplominszenierung
22 mei 2003